Ik heb geen tijd, die hoor ik zo enorm vaak! Geen tijd voor mezelf, geen tijd om die dingen te doen die ik leuk vind, geen tijd om mezelf serieus te gaan nemen. Geen tijd om mijn dromen waar te maken, om die training of dat eigen bedrijf te gaan starten. Of geen tijd om aan mijn bedrijf te gaan werken, waardoor het allemaal een beetje zo zo blijft.

Een inkoppertje is natuurlijk dat een dag 24 uur heeft en dat dit voor mij ook is. Het is maar net hoe jij er invulling aan geeft. Er zit alleen iets onder waardoor je niet de dingen doet die jij wel wilt doen, maar telkens naar achteren schuift. Of waar je andere dingen prioriteit geeft en daarmee wat echt belangrijk voor jou is niet doet.

Ik zag vorige week in mijn praktijk een prachtige vrouw met dit probleem. Natuurlijk aan de voorkant was het probleem dat ze niet doorpakt met haar bedrijf, even gas geeft en dan gaat remmen. Zij concludeerde dat het probleem te weinig tijd was.

Tijdens de sessie kwam er toch heel iets anders naar boven. Wat maakte dat ze weinig tijd had? Omdat ze altijd de zorg voor haar kinderen op haar nam. Dat ze zich verantwoordelijk voelde, dat ze graag haar kinderen heel dichtbij zich wilde houden. Wat zou er gebeuren als je dat niet zou doen? Vroeg ik haar. Dan laat ik ze in de steek, dan zie ik ze niet… dan krijgen ze te weinig liefde…

Waar in jouw leven ben je in de steek gelaten, ben je niet gezien of heb je weinig liefde ervaren? Toen brak ze… eigenlijk mijn hele kindertijd. Enorme emotie kwam los, haar komst in dit leven was niet gepland, haar moeder miste de zorg van haar eigen moeder en ze moest extra haar best doen om gezien te worden.

Deze emotie zit onder het probleem, het herhaald zich keer op keer en komt in de familielijn ook bij haar moeder voor. De pijn die ze daar heeft ervaren wil ze niet voelen, mag er niet zijn. Daardoor staat ze in de “vecht” stand en doet er alles aan om ervoor te zorgen dat die pijn niet nog eens voelbaar is door er altijd voor haar kinderen te zijn. Vechten helpt niet, dat kost energie, dat zorgt ervoor dat je in de overlevingsstand staat. Dat alles blokkeert en dat je dus ook niet kan genieten van al het moois, dat je je veel zorgen maakt, in je hoofd terecht komt en daarmee niet meer in contact staat met je intuïtie.

De buitenwereld is een reflectie van je binnenwereld. Dus als je een probleem hebt om tijd voor jezelf vrij te maken en daar “work to do” ligt. Dan uit het in de buitenwereld met nog meer drukte, stress, nog minder me time, of je schuldig voelen als jij je me time pakt. Het is een signaal, een teken dat je hier aan mag werken. Het universum geeft je subtiele hints, als je die niet ziet dan komt ze met hardere tikken en als je dan nog steeds er niet aan gaat werken dan is de klap zo hard dat je om valt. Dat je wel naar binnen moet gaan. Dit is wat je moet doen, dit is wat er geheeld mag worden. Niet weglopen, niet overheen stappen, voelen!

Wanneer je bereid bent om door deze pijn heen te gaan, dat dit probleem bij de wortel wordt aangepakt. Dan stopt het. Het is alsof er een groot puzzelstuk op zijn plaats gaat vallen. Dat je dan wel in staat bent om tijd voor jezelf vrij te maken. De buitenwereld hoeft je geen spiegel meer te laten zien. Het werk is gedaan. Je bent verlost en vrij. Zonder schuldgevoel kan jij schaamteloos je plek in nemen, kan jij jezelf serieus nemen, kan jij groeien en kan jij je bedrijf of baan naar een nieuw niveau tillen.

Dus… als je tijd hebt? Laat deze dan eens even goed binnenkomen! Wat zit er onder jouw tijdprobleem?