Ze gaf zoveel aan iedereen. Ze waaide met alle winden mee. Bij haar vrienden was ze de brave, deed alles volgens het boekje. Haar kinderen werden goed opgevoed zoals het hoort. Met een naughty krukje op de gang mochten de kinderen daar naartoe wanneer ze niet luisterden. Goed eten, je bord leeg eten en spreken met 2 woorden. Ook je mes en vork gebruiken. Haar man kwam niets te kort, ook al was die sensualiteit er niet, hij mistte dat niet, zij uiteraard wel. Het huishouden was altijd op orde wanneer de schoonmaakster de 2 onder 1 kap woning onder handen kwam nemen. Op haar werk hield ze haar in, ze was de allemansvriend en ze liet vaak anderen over haar grens heen lopen. Toch nog die ene klus er bij, toch nog dat ene belletje tussendoor, extra werken bij ziekte en ook was zij diegene die vaak de vaatwasser leegruimde. Stil en op de achtergrond, haast onzichtbaar.
Het perfecte plaatje, maar stik ongelukkig. Ook al had ze gekleurde kleding aan, haar hele uiterlijk maakte haar flets en grijs. “Ik voel het niet meer, ik leef, maar het gevoel is er niet. Ik mis die sprankeling en ik mis de passie. Ik mis het leven….”
Stop met aanpassen, stop met pleasen, zeg en doe wat jij wilt!
Haar gezicht werd nog fletser dan het al was. Oef.. makkelijk gezegd. Wat gebeurt er vroeg ik? Haar hartslag zat in haar keel te bonken, ik zag het van een afstandje gebeuren.
Dat kan ik niet maken… zei ze..
Hoezo niet? “Dan vinden ze me vast niet leuk…”
Precies… je bent bang om aan de kant gezet te worden. Bang voor de afwijzing, bang om het buitenbeentje te worden.
Dat is een enorme angst… het begint al op school, wanneer je als kind niet bij het vriendinnengroepje hoort. Je weet wel, het groepje meiden die populairder zijn dan het andere groepje. Dat gevoel, dat je er niet bij hoort, dat je minder bent, dat je daardoor niet oké bent. Dat maakt dat je jezelf vergeet en altijd maar geeft. Meer geven dan ontvangen en altijd je beter voor doen en willen bewijzen… Bang om afgewezen te worden.
Dat is een enorme angst… het begint al op school, wanneer je als kind niet bij het vriendinnengroepje hoort. Je weet wel, het groepje meiden die populairder zijn dan het andere groepje. Dat gevoel, dat je er niet bij hoort, dat je minder bent, dat je daardoor niet oké bent. Dat maakt dat je jezelf vergeet en altijd maar geeft. Meer geven dan ontvangen en altijd je beter voor doen en willen bewijzen… Bang om afgewezen te worden.
Het ligt niet aan jou, het is er in geprint. Je bekijkt het van de negatieve kant, daardoor mag het niet. Zo erg is het namelijk niet. Je hebt anderen niet nodig. Jij mag jezelf zijn en accepteren dat wanneer jij het buitenbeentje bent dat jij juist krachtig bent, meer op jezelf bent en voor jezelf staat. Afhankelijk en het leven leeft zoals jij het wilt.
Wat als afwijzing juist goed is? Wat als het buitenbeentje zijn jou juist kracht geeft?
Precies… dan stop je direct met aanpassen, dan mag jij heerlijk jezelf zijn. Zonder schaamte, zonder regels. Meer van het leven genieten omdat jij die passie voelt. Van oppervlakkig naar intens. Van sleur naar avontuur. Van controle naar loslaten en vertrouwen. De dagen nemen zoals ze komen omdat jij gaat voelen, voelen in die buik waar jouw krachtige en vrouwelijke vlam aan gaat. Dan… gaan we jouw ware kleuren weer zien met die sprankeling waar jij naar verlangt.
